اصفهانِ یکصدا…

به گزارش یاقوت وطن، اصفهان، مهد تمدن ایرانی – اسلامی و خطه دلاور خیز و شهید پرور ایران عزیز، این روزها حال و روز خوبی ندارد، خشکی مفرط پای خبیثش را روی گلوی نازک این دیار گذاشته و راه نفس را برای ادامه حیاتش تنگ و تنگ تر کرده است.

رگ حیاتش خشکیده و چشم مردمش به رگ غیرت مسئولان نصف جهان دوخته شده والبته این روز ها مطالب زیادی در گفتار بسیاری از مسئولان،  دانشگاهیان، رسانه ها و البته افکار عمومی در خصوص فرو نشست زمین و شکاف های ایجاد شده در اماکن تاریخی و یا دشت های اصفهان به گوش می رسد، و البته هر کدام تحلیل های خاص خود را در این موضوع دارند و موضوع مشترک این تحلیل ها، خشکیده شدن رگ جاری میان این شهر است و پیش بینی هایی که در این زمینه می شود که می توان گفت هیچ یک از آنها نیز دور از واقع نیست و می تواند هشدارهای جدی برای همگان بخصوص تصمیم گیرندگان و سکانداران امور حاکمیتی استان و کشور باشد. این را می گوییم، با صدای بلند هم می گوییم!

دوستداران اصفهان و زعمای قوم که دل نگران تاریخ و تمدن بزرگ اصفهان و زیست مردم آن هستید و بعضا هشدار هایی را در خفا و علن اعلام می کنید که به زودی همه این فرهنگ وتمدن وتاریخ به یک باره بدلیل عوامل طبیعی، (که صد البته عوامل انسانی در بروز آن  دخیل است) در آستانه تهدید قرار گرفته است و اگر نگاهی جامع و کامل به آینده اصفهان نداشته باشیم، این اتفاق  تلخ خیلی دور نیست! بیان این نکته لازم و ضروری است که سفره های زیر زمینی به طرز وحشتناکی مورد استفاده غیر اصولی قرار گرفته و یا خشک شده و یا در آستانه خشک شدن قرار گرفته اند و دیگر نفسی بر آنها نمانده و در این شرایط نیز همچنان در حال دوشیدن آن ها با حفر و یا تعمیق چاه‌های متعدد هستیم  و باید برای این وضعیت هرچه سریعتر چاره اندیشی شود.

 ما مردم اصفهان در این شرایط تنها در یک صورت می توانیم بر این مشکل فائق آییم و آن هم اینکه از حنجره ما فقط یک صدا در آید و آن هم این که: ای مسئولان به هوش و به گوش!

نفس های اصفهان بزرگ، اصفهان تاریخ ساز و مهد تمدن و فرهنگ ایران اسلامی به شماره افتاده و بعضی ها آینده آن را همچون بیماری در حال احتضار می بینند.

باید بگوئیم ميلياردها مترمکعب آب از حفره ها و برداشت از سفره های زیر زمینی ربوده شده و امروز هر چقدر هم به آن بیفزاییم، مشکل است که مشکل حل شود، ولی با این حال به همگان می گوییم و با صدای بلند هم می گوییم که تنها راه چاره، جاری شدن آب به مسیر رودخانه زاینده رود است.

 کلام را یکی کنیم و به راه‌های خودکفایی و درون استانی و مطالعات نوین و فن آورانه بیندیشیم و بودجه های شهر و استان را صرف انتقال های دور و دراز و هزینه بر و البته کم فایده و موضوعات خاص و ماورائی نکنیم.

 اصفهان و اصفهانی، و البته ایران و ایرانی امروز دل نگران فرو ریختن پایه های تمدن ایرانی – اسلامی و بخش مهمی از فرهنگ ، تمدن، تاریخ و هنر اصفهان  است.

آری! تنها راه چاره همصدایی است.

تنها راه چاره پیمودن راهی است که منافع اصفهان را نیز در نظر بگیرد و راه های بی نتیجه گذشته را رها و به فکر یافتن مسیر های جدید باشد.

مسیرهایی که با عقلانیت، همراه با مطالعه و پژوهش، واقع گرایانه و به دور از آرمان گرایی، برای حل مشکل تعریف شوند و نه برای مانور مدیرانی که قصد داشته باشند چند صباحی از گل آلودی برکه بی آبی اصفهان برای خود ماهی بگیرند.

104

منبع: یاقوت وطن

برچسب ها: اصفهان , خشکی , رودخانه , فرونشست زمین , نصف جهان