24 تیر 1402 - 8:30 ق.ظ

صافی قسمت فوقانی پشت

کاهش قوس پشتی و پایین افتادگی استخوان کتف و ترقوه است.صاف شدن گردن نیز همین وضعیت را دارد.ممکن است در لگن چرخش قدامی نیز وجود داشته باشد، البته این وضعیت چندان شایع نیست.

صافی قسمت فوقانی پشت را وضعیت نظامی نیز می گویند.

مشخصه این وضعیت: کاهش قوس پشتی و پایین افتادگی استخوان کتف و ترقوه است.صاف شدن گردن نیز همین وضعیت را دارد.ممکن است در لگن چرخش قدامی نیز وجود داشته باشد، البته این وضعیت چندان شایع نیست.

عوارض این عارضه عبارتند از:

1.خستگی در عضلانی که برای حفظ این وضعیت فعال هستند.

2.فشار روی دسته عصبی-عروقی

3.عدم تعادل عضلانی، این حالت، خود بر دو نوع است:

کوتاهی عضلات صاف کننده پشت و نزدیک کننده های کتف به ستون مهره ها ( محدودیت حرکات کتف، بلند کردن شانه را محدود می کند).

طویل و ضعیف شدن دور کننده های استخوان کتف از ستون مهره ها و عضلات بین دنده ای در قدام.

حرکات اصلاحی برای اصلاح این عارضه عبارتند از:

1.فرد روی صندلی مینشیند و تنه را به سمت جلو خم میکند.این حرکت موجب کشیده شدن عضلات پشت می شود.

2.فرد روی صندلی می نشیند و فرد دیگری دست را پشت سر او می گذارد و از او می خواهد که سر و سینه را به سمت جلو خم کند.در انتهای دامنه حرکتی، فرد از پشت سر فشار وارد می آورد که این عمل منجر به کشش بیشتر عضلات باز کننده گردن و پشت می شود.

3.اگر کوتاهی عضلات پشت و کمر باهم وجود داشته باشد باید هر دو گروه کشیده شوند.برای این منظور، فرد با پاهای صاف روی زمین قرار می گیرد سعی می کند در حالی که سر، پشت و کمر را خم می کند، دست ها را به سمت پاها حرکت دهد.به علت خم شدن در تنه، تمامی عضلات پشت و کمر کشیده می شوند.فرد دیگری می تواند از پشت فشار وارد کند تا عضلات بیشتر کشیده شوند.

4.در صورتی که عضلات بازکننده گردن و پشت و کمر دچار کوتاهی شده باشد، می توان ازاین تمرین کششی کمک گرفت.

فرد در حالی نشسته روی صمدلی قرار می گیرد و در حالی که سرش را خم می کند، تنه وکمر را نیز خم می کند و دست ها را از بین پاها عبور می دهد تا به زمین برسند.این حرکت موجب کشش عضلات کوتاه شده پشت و کمر می شود.برای کشش بیشتر می توان از فرد دیگری کمک گرفت تا سر را به پایین فشار دهد و میزان خم شدن را در کلتنه افزایش دهد.

برای اینکه مشخص شود، آیا پیشرفتی در کشش عضلات کوتاه شده حاصل شده است یانه، می توان از روش زیر کمک گرفت.این روش برای اندازه گیری انعطاف پذیری عضلات پشت، پشت ران و پشت ساق قابل استفاده است.

روش اندازه گیری انعطاف پذیری عضلات پشت، پشت ران و پشت ساق

برای این منظور، فرد می نشیند و زانوها را در وضعیت صاف و مچ پاها را در وضعیت 90 درجه قرار می دهد یک جعبه جلوی پای فرد فرد قرار داده می شود و روی آن، تخته ای که خط کش و مدرج شده است قرار می گیرد.فرد، عمل خم کردن تنه و ران را انجام می دهد.وقتی دست ها را به جلو می آورد و روی خط کش قرار می دهد، عدد واقع در انتهای انگشت میانی را می خواند.این روش، معیاری برای ارزیابی دفعات بعدی است و فرد می تواند بفهمد که انعطاف پذیریش تا چه میزان بهبود یافته و یااینکه اصلا تغییر نکرده است.

کشش عضلات نزدیک کننده کتف ها:

فرد می ایستد و شانه ها رااز جلو به یکدیگر نزدیک می کند.

فرد می ایستد و دست ها را به شانه های سمت مقابل می برد.این حرکت موجب کشش عضلات نزدیک کننده کتف ها می شود.

تقویت عضلات دور کننده کتف ها:

فرد می ایستد و در حالی که بازو را در زاویه 90 درجه خم از شانه نگه داشته است، آن را به سمت جلو حرکت می دهد.این حرکت موجب تقویت عضله دندانه ای قدامی می شود.

فرد طاقباز می خوابد و بازویش را در زاویه 90 درجه خم از مفصل شانه قرار می دهد.آرنج در وضعیت صاف قرار دارد و فرد دیگری دست را از بالا و پایین ارنج می گیرد و به سمت شانه فشار می دهد.

فرد سعی می کند که در مقابل این فشار، دستش را به سمت بالا حرکت دهد.این، یک تمرین مقاومتی برای عضله دندانه ای قدامی است.