یادداشتی بر فیلم شکوفایی پنگوئن

شکوفایی پنگوئن

در سال ۲۰۱۴، سامانتا بلوم به همراه همسرش کامرون و سه فرزندشان برای یک سفر به مقصد تایلند، خانه خود در استرالیا را ترک می‌کنند.ناگهان بر اثر یک اتفاق، مادر خانواده از ارتفاع زیادی می افتد و مهره‌هایش از دو نقطه دچار آسیب  می شود.

سم که در گذشته زن پر جنب‌وجوش، موج‌سوار و ماجراجویی بوده است و بعد از فلج شدن  زندگی اش از مسیر اصلی خارج شد. او ماه‌های زیادی را با افسردگی پشت سر گذاشت  تا اینکه فرزندان این خانواده یک بچه کلاغ آسیب‌دیده را که پیدا کرده بودند، به خانه آوردند. سم با احتیاط با این پرنده سفید و مشکی که بچه‌ها نام «پنگوئن» را برایش انتخاب کرده بودند، ارتباط برقرار می‌کرد. مدت زیادی طول نکشید که پیوندی بین او و این عضو جدید برقرار شد پیوندی که تمام زخم‌های احساسی او را درمان کرد و باعث تعجب همسر و فرزندان، مادرش و مهم‌تر از همه، خودش شد.

این پرنده نمادی از مادر خانواده بود و هر اتفاقی برای مادر می افتاد برای پرنده هم می افتاد. نقطه ضعف فیلم را می توان کارگردانی  آن دانست که اجازه ی کشف این تشابه را به مخاطب نداده بود بازیگری نائومی واتس،  خوب بود ولی به نظر من خیلی جای کار داشت برای  شخصی که با این اتفاق باید زیرو رو میشد ولی تنها خشم خود رابا شکستن قاب عکسها نشان دادو می توانست ریزه کاری های زیاد تری نقش را پخته تر کند ولی از آنها به سادگی عبور شده بود .درفیلمهایی که نقطه اوج داستان اول داستان است برای کشاندن مخاطب تا پایان باید خیلی مراقب بود تا جذابیت از بین نرود اما فیلم از همان سکانسهای ابتدایی یه روال عادی و ملو را دنبال می کرد که هیجان خاصی نداردو در همزادپنداری با سم کمی ضعیف به نظر می رسد .

در کل  ایده اصلی برای ساخت فیلم خوب بود ولی کمی جای کار داشت تا واقعی تر باشد که این هم می تواند از کم تجربگی کارگردان باشد که این اولین فیلم او است.

نویسنده: شبدیس بختیاری

منبع: یاقوت نیوز

برچسب ها: شکوفایی پنگوئن